Moving back and back home

Wat heerlijk dat we gevraagd hebben om een late checkout. En wat fijn dat dit mogelijk was. Nu konden we op ons gemak ontbijten,nog even in het zwembad en daarna douchen en alles inpakken. Maar zoals dat toch gaat op vertrekdag ben je het gewoon zat en wil je weg. De koffers zaten vol en de auto werd ingepakt.



We reden rond twaalf uur weg ook omdat we op de blog van Karen hadden gelezen dat die zolang bij het inchecken hadden moeten wachten. En daar hadden we geen zin in. Na een lekkere laatste lunch bij Ihop


waren we om 1400 uur op Orlando airport in de garage bij Alamo. We hebben genoten die twee weken van de mooie grote Ford Edge! Alles was netjes afgehandeld en van de laatste losse dollars lieten we een mannetje met een kar onze koffers naar de terminal brengen. Bij Aerlingus stonden ze toen al in de rij,Michel kon gelukkig vrij vooraan aansluiten en om 1500 uur begonnen ze al met inchecken. De douane etc ging allemaal snel en met de peoplemover waren we zo bij de gate.





Nog even wat gedronken en op de tablets gespeeld en toen begon het boarden.


De vlucht ging rustig,we hebben wat gedommeld ,maar wisten op een gegeven moment niet meer hoe we moesten zitten of hangen. Met een vertraging van ruim een uur kwamen we op Dublin aan. De aansluitende vlucht ging al vrij vlot erachter aan en mooi op tijd waren we op Nederlandse bodem. Aerlingus is echt een aanrader op deze vluchten. We zouden. Zou weer met ze mee gaan.

Nadat we de koffers hadden via nothing to declare naar P3. Even passen en meten om alles in onze Honda te krijgen en richting Drenthe.Ian was halverwege de rit verdacht stil ineens.


Om 17.15 reed ik de straat in waar Michelle al stond te wachten. We waren na de reis niet echt okselfris meer,dus eerst dochen en intussen hadden de kids wat te eten gehaald. Lekker met Michelle bijgekletst,kadootjes gegeven ,koffers uitgepakt en toen in ons eigen bed.


Nu zijn we al weer bijna twee dagen thuis en de jetlag kwam vannacht aandenderen. Niet kunnen slapen en er vanmorgen niet uit kunnen komen. Voelen ons enorm high. Met een paar dagen zal dit ook wel weer over zijn.

We kunnen terug kijken op een geweldig Orlando avontuur met z'n drietjes. Ian heeft ondanks wat pre-puber nukken soms, de tijd van zijn leven gehad en wij hebben erg genoten van alles. De parken,de zon,de shops,de mensen etc etc. Het zal vast niet onze laatste keer in the states zijn geweest. Heel stiekum zijn we al weer aan het kijken. ;-)

Voor degene die met ons mee reisden via dit blog,super bedankt voor jullie belangstelling en berichtjes hier en op Facebook. We vonden het erg leuk om dit te delen.

Tot de volgende blog,want die zal er zeker komen!

Michel,Cariene en Ian